باوردینی -ویتگنشتاین

کسانی که او {ویتگنشتاین} غیر منطقی شان میداند آنانند که، در مقام دفاع از دین یا حمله به آن، این فرض «مضحک» را دارند که باور های دینی را میتوانیم نفی یا اثبات کنیم، از این راه که آنها را چنان تلقی کنیم که گویی فرضیه های علمی اند.
به گفته ویتگنشتاین آنچه در علوم تجربی یا تاریخ شواهد تشکیک ناپذیر محسوب  می شوند در دین کافی نیست. کافی برای چه ؟ پاسخ او تصورش را از حقیقت باور دینی نشان می دهد: «... تشکیک ناپذیری کافی نیست برای اینکه مرا به تغییر کل زندگی ام وادارد».

___از کتاب : لودویگ ویتگنشتان نوشته ویلیام دانالد هادسون

سخنان آزادی بخش مسیح

«عیسی نمیخواهد کسی را متقاعد کند یا به دیگر سخن او را تسخیر نماید.تنها میگوید و هر کسی را در رد  یا  پذیرش آن آزاد می نهد. اما بعد ها نهاد مذهب چنین کاری نکرد، بلکه کوشید تا حرف خود را تحمیل کند و همواره از آن با اهداف قدرت استفاده نمود. آیا میخواهید نمونه ای از سخنان آزادی بخش عیسی را ذکر کنیم؟از نو به گفتگویش با سامارتین در نزدیکی چاه اشاره مینماییم، عیسی در لحظه ای به او گفت«زمان آن رسیده است که انسان خدا را پرستش کند، نه در معبد اورشلیم یا کوه ها، بلکه در روح و بطور حقیقی»...وانگهی، زمانی که میگوید که بزرگترین عشق آن است که انسان جان خود را برای دوستانش فدا کند، نیز کسی را به انجام این فداکاری مجبور نمی کند. آری، حقیقت از آزادی جدایی ناپذیر است.»

این سطور از کتاب سقراط و مسیح من رو به یاد حرف های شبستری انداخت:

«انسان متدین یک  مشکل دارد که چون با نهاد  موسسات گوناگون اجتماعی زندگی میکند خدا پرستی او نیز در زندگی اجتماعی تبدیل به نهاد میشود، موسسات و رئیس هاییی پیدا میکند، رسم و رسوم ادابی پیدا میکند. و این خطر بجود می اید که ازادی انسان نفی میشود و ایمان انسان نفی میشد
نهاد ها چه کلیسا باد چه مسجد چه اداب و رسوم متولیان دین و الهیات همه باعث حجاب هایی بر چهره الوهیت می وشد.»